Sprookjes, mythen en sagen lieten al van jongs af aan mijn fantasie flink werken. Ze zorgden ervoor dat de verbeeldingskracht in mij steeds groter werd. In de Efteling kon ik (en kan ik nog steeds!) uren zoet zijn in het Sprookjesbos…

Op de middelbare school kwam ik in aanraking met de wereld van de Grieken en Romeinen: een wereld die me fascineerde omdat ik via twee dode talen leerde om in hoofd en huid te kruipen van mensen die er niet meer zijn uit beschavingen die al lang vervlogen zijn. De studie Klassieke Talen aan de Universiteit van Leiden was een logische keuze. En dat ik al in het eerste jaar van mijn studie terecht kwam in het onderwijs, blijkt achteraf ook wel logisch: er zit een diepe drang in me om mensen verhalen te vertellen, dingen te leren en daarmee te inspireren.

Een leven alleen voor de klas bleek dan weer niet zo’n logische keuze. Daarom besloot ik in 2012 het roer wat om te gooien en het verlangen om met mijn handen iets te creëren te stillen: ik ging aan de slag met het creëren van kleding en kostuums. Eerst vanuit huis, daarna in een ruimte in de plaatselijke bibliotheek, vervolgens in een eigen atelier.

Het ontwerpen en maken van kleding is er bij mij met de paplepel in gegoten.

Met een beeldend kunstenaar als vader en een moeder achter de naaimachine
kon het bijna niet anders dan dat ik verhalen ook via kleding ging vertellen.
Wat ik bij mijn ouders op schoot leerde, geef ik nu door aan mijn eigen kinderen:
de passie voor het creëren met stoffen, kleuren en vormen en het vertellen van verhalen.

Verhalen zijn er om verteld te worden. Dat doe ik graag. Mijn verhaal, jouw verhaal, hun verhaal. Zin om op verhaal te komen? Altijd welkom!

Oh, en wat je misschien ook nog wilt weten: ik ben geboren in 1982, heb drie schatten van kinderen, Ollie, Fiep en Zus, ben waanzinnig verliefd op m’n lieve vriend Dylan, je kunt me ‘s nachts wakker maken voor appeltaart (of welke taart dan ook), vind dat er altijd wel een reden is om een taartje te eten, eet verder het liefste pasta en pizza, gooi ras-el-hanout in de pan zodra het kan en stel nu vast dat eten wel héél belangrijk is voor me. De rest vertel ik wel als je m’n atelier binnen stapt…!